Blijven knokken voor aanzienlijk meer sociale woningbouw

Het was een bittere tegenvaller: het samen met D66 en Hart ingediende PvdA-voorstel om projectontwikkelaars meer compensatie te laten betalen wanneer zij in hun plannen geen of onvoldoende sociale woningbouw realiseren, haalde het niet in de gemeenteraadsvergadering van 25 juni jongstleden.

Arie de Zwart

PvdA-raadslid Arie de Zwart had moeite zijn teleurstelling en/of boosheid te verbergen. Toch bleef hij strijdbaar: “Ik blijf dit thema agenderen en volgen hoeveel woningen in de goedkopere huur- en koopsector erbij komen. De wachtlijsten voor een sociale huurwoning zijn nog steeds te hoog. En ik blijf te veel mensen tegenkomen die onvoldoende inkomen hebben om te kopen en daardoor een hoge particuliere huur betalen. We staan hierin als partij niet alleen gelukkig, maar partijen hebben verschillende prioriteiten.”

In de raadsvergadering van 25 juni bleken de meningen over hoe de gemeente meer grip krijgt op de woningbouw diep verdeeld. De PvdA behoort tot de partijen die vinden dat de gemeente vooral moet sturen op meer sociale woningbouw. De Zwart: “Daartoe verplichten we projectontwikkelaars al tot 25% in hun plannen, maar niet in alle kernen gaat dat even hard”.

Grondbeleid

In dezelfde bijeenkomst kwam het grondbeleid van de gemeente Meierijstad aan de orde. Partijen als Lokaal en Lijst Blanco zijn daarover kritisch. Zij vinden dat het college een actiever grondbeleid moet voeren. Om zo ook ruimte te creëren voor het bouwen in kleine kernen, waar de woningbouw nu stagneert. De Zwart daarover: “Op zich begrijp ik die wens wel. Ik hoor dat ook van de dorpsraden terug uit kleinere kernen. Het betekent wel dat je meer concentratie van sociale woningbouw krijgt in de groteren kernen. Terwijl gemengd bouwen in mijn optiek beter is. Ook in kleinere kernen moeten sociale huurwoningen beschikbaar zijn voor de mensen die daar willen wonen. Ik kan me voorstellen dat je in heel specifieke gevallen, bijvoorbeeld bij kleine plannen van 5 tot 6 huizen, afwijkt van de afgesproken norm, maar voorwaarde is dan wel dat er tegelijkertijd grond voor de woningbouwcorporaties beschikbaar komt in de grotere kernen. Daar moeten we trouwens ook voorzichtig mee zijn, want in een enkele wijk is nu al sprake van overconcentratie sociale woningbouw.”

Door de verdeeldheid in de gemeenteraad over oplossingsrichtingen is de discussie voorlopig nog niet beslecht. De Zwart: “Ik zie dat het college een poging deed om te bemiddelen tussen de twee blokken in de gemeenteraad. Nu bleek het voor beiden onvoldoende. Ik blijf wel knokken voor sociale woningbouw, maar ik begrijp ook dat we naar elkaar toe moeten bewegen. Dat is ook niet onmogelijk. Ik blijft optimistisch. Meer betaalbare bouwgrond voor de woningcorporaties en een actiever grondbeleid daar waar de woningbouw is achtergebleven en daarbij soms de 25% loslaten in kleine kernen, maar dan extra bouwen in de grote kernen. Het zou het begin van een compromis kunnen zijn”.

Al met al wil Arie de Zwart vooral ook duidelijk hebben dat hij blijft staan voor al die mensen die nu al vaak jaren wachten op een betaalbaar huis. Dit geharrewar brengt ze geen steek verder. Hoe? Arie de Zwart: “Zoveel mogelijk blijven vasthouden aan die norm van 25%. Verder denk ik aan een grondbeleid waarbij de lasten om te komen tot sociale woningbouw zo laag mogelijk uitvallen.”