Een omgevingsdialoog is verplicht als iemand een initiatief neemt om een bestemmingsplan te wijzigen. Voor andere initiatieven is dat niet wettelijk bepaald, maar het lijkt de fractie van de PvdA niet meer dan fatsoenlijk dat er een écht gesprek wordt gevoerd met omwonenden. Maar zo logisch als wij dat vinden, is het helemaal niet.
Wettelijke omgevingsdialoog
In aanloop naar de raadscommissie van 9 juni heeft de PvdA-fractie vragen gesteld over een omgevingsdialoog rondom het voorstel voor de uitbreiding van tennispark De Krekel in Mariaheide. Er was weliswaar een gesprek geweest, maar de genodigden herkenden zich er niet helemaal in.
Niet alleen in deze, maar ook in andere bestemmingsplantrajecten lijkt de omgevingsdialoog vaak een wassen neus te zijn. Een verslag van de initiatiefnemer, of iets dat daarop lijkt, is voldoende. Ook als de gesprekspartners zich überhaupt niet in het verslag herkennen of als er amper vorm is gegeven aan een dialoog. En het is al helemaal niet relevant of de initiatiefnemer en omwonenden nader bij elkaar zijn gekomen als standpunten verschillen. Een omgevingsdialoog kan daarnaast ook nooit een plan tegenhouden. Kortom de omgevingsdialoog is vooral een papieren tijger waaraan geen enkele kwaliteitseis wordt gesteld.
Overigens zijn er vast ook voorbeelden van goede omgevingsdialogen, maar de slechte ervaringen blijven hangen.
In dialoog met de omgeving?
Daarnaast zijn er nog initiatieven waar een omgevingsdialoog niet verplicht is, maar waarvan je mag aannemen dat er logischerwijs wordt gesproken met de omwonenden of met degenen die last zouden kunnen krijgen van het betreffende initiatief. Vaak gaat het goed. Maar soms ook niet.
De uitbaters van Café de Sok en Tapperij de Beurs uit Schijndel beginnen een terras aan het Jansenpark aan de Hoofdstraat in Schijndel: de Parklounge. Op zich een leuk initiatief, zou je denken. Je zou ook verwachten dat zij met de omwonenden intensief contact zouden hebben om te kijken hoe dat het beste kan en hoe overlast het beste vermeden kan worden.
In dit geval hebben de uitbaters gekozen voor een wel hele creatieve manier om de omgevingsdialoog vorm te geven. In ruil voor een handtekening voor akkoord, krijgen omwonenden per huishouden 10 consumptiebonnen. De vraag is wel in hoeverre zij écht beseffen wat er voor hun deur gaat gebeuren.
We zullen het zien. Het is ook mooi dat er zo weer wat reuring en initiatief ontstaan na corona.
We hebben het college gevraagd, die toch de vergunning voor dit terras heeft afgegeven, hoe zij tegen deze vorm van participatie aankijkt. Zij antwoordt dat, gezien het feit dat het geen formele omgevingsdialoog is in de zin van de WABO, het zoeken van draagvlak niet aan regels is gebonden. De verantwoordelijkheid ligt bij de ondernemer, het college stelt zich neutraal op. Het college meldt nog wel dat er maatregelen worden genomen als er ontoelaatbare overlast ontstaat. Dat dan wel.
Iets beters?
Jammer genoeg hebben we als gemeente geen enkel middel om eisen te stellen aan de omgevingsdialoog en de verslaglegging daarvan, bij WABO-initiatieven of anderszins. We moeten als gemeenteraad toch een keer op zoek naar manieren om dat beter te kunnen organiseren en daar eisen aan te stellen.
Afbeelding van Gerd Altmann via Pixabay
