De week (43) van de wethouder: een podium voor Schijndel

Het is gelukt. Op 10 november ligt er een kredietvoorstel bij de gemeenteraad van Schijndel en besluit zij over een podiumvoorziening. Dat is in al die jaren dat er in Schijndel over een podium wordt gesproken nog nooit gebeurd.

Om kort voor een fusie nog een besluit te mogen nemen over een dergelijk groot project is zeker niet vanzelfsprekend. Gemeenten die gaan fuseren zijn namelijk onderhevig aan preventief toezicht. Dat betekent dat de provincie over de schouder meekijkt bij uitgaven die gemeenten niet begroot hadden en dat de fusiegemeenten het voorstel ook moeten steunen. Nieuw beleid en nieuwe uitgaven worden kritisch bekeken, want bij fusies ligt het gevaar op de loer van kadootjes uitdelen aan de inwoners (lees: kiezers) en de reserves onverantwoord laag achterlaten. Dat is in Schijndel echter niet aan de hand, maar om Sint-Oedenrode en Veghel daarvan te overtuigen, moest ik wel met een goed verhaal komen. Een Schijndels verhaal.

Ik ging niet op oorlogspad zoals Hart voor Schijndel graag had gezien, maar ik bewandelde het pad van samenwerking en overtuiging op inhoud. Het heeft in mijn ogen geen zin om twee maanden voor een fusie met de vuist op tafel te slaan en het ‘grote boze Veghel met hun Noordkade’ te schofferen en Sint-Oedenrode met hun minder rooskleurige begroting te kleineren. Dat is niet mijn stijl en daarmee zou ik nooit groen licht krijgen voor een podium in Schijndel. Terwijl we dat in Schijndel al zo lang willen.

Ik overtuigde de collega’s in Rooi en Veghel dat cultuur leeft in Schijndel. Dat we een Harmonie hebben in die een mooi podium verdiend. Maar ook een enthousiaste balletlerares die meisjes (en ook jongens hoor) graag ziet schitteren op de bühne, een filmclub die haar leden een echte bioscoopervaring wil bieden en de acteurs van de Boschwegse Toneelgroep en de Wildeman (die meestal op locatie speelt) die graag in Schijndel op de planken staan.

Niet onbelangrijk was dat we het in Schijndel ook kunnen betalen. Het moeilijkste punt in de gesprekken met het Veghelse en Rooise college was de locatie voor het podium. In de Schijndelse raad lijkt er al langere tijd een meerderheid voor het Spectrum te zijn. Maar genoeg mensen in Schijndel, ook ikzelf, hebben warme gevoelens bij het City Theater. Een duurzaam podium op die plek is een aantal keer dichtbij geweest de afgelopen 20 jaar. Maar altijd waren er politieke, financiële of andere redenen waarom het niet doorging. Dat is jammer, maar we moeten ook door.

In Veghel en Sint-Oedenrode was er geen draagvlak voor een podium in het City Theater. Daar kunnen we boos over zijn en zeggen dat zij daar niets mee te maken hebben, maar dan steken we onze kop in het zand. Over twee maanden zijn we gezamenlijk Meierijstad. We hebben zelf (met uitzondering van de SP) gekozen voor de fusie. Dus van mij geen krokodillentranen. Nee, ik ben er trots op dat ik de collega’s uit Rooi en Veghel heb kunnen overtuigen van de nut en noodzaak van een podium in Schijndel en waardeer dat zij ons groen licht geven daar nog zelf over te besluiten.

We gaan er in het Spectrum een mooi podium van maken. Dat zal meer reuring in ons sociaal cultureel centrum teweeg gaan brengen. En dat was ook een opdracht die ik deze raadsperiode van onze gemeenteraad kreeg: de toekomst van het Spectrum bestendigen. Volgens mij slaan we met een podium in het Spectrum twee vliegen in één klap.