ff meiere…. (6)

Over het algemeen heb ik respect voor politici, los van de mening die ze verkondigen. Zolang ze zich maar inzetten voor het algemeen belang en zich verre houden van dingen als discriminatie, ondemocratisch denken en doen, haat zaaien of oproepen tot geweld. Erg wild van populisme ben ik ook niet, maar daar geldt het probleem van de definitie, wat is populisme en bovendien weet je dat populisme zichzelf altijd ten val brengt, omdat je nooit kunt waarmaken wat je belooft.

Politici bestempelen als ‘graaiers’ gaat dan ook veel te ver. Het grootste deel van onze volksvertegenwoordigers in Gemeenteraad of Provinciale Staten zijn gedreven mensen die de politiek bedrijven naast hun gewone baan, daar een behoorlijke hoeveelheid tijd insteken en zeker ook in verhouding daarmee geen grote hoeveelheden geld ‘binnenhalen’. Ook beroepspolitici als wethouders, kamerleden, ministers of burgemeesters zijn beslist geen grootverdieners die je hoort weg te zetten in de categorie ‘graaiers’.

Dat er mensen in de samenleving zijn die daar anders over denken, staat vast, maar juist de politici zelf zouden anders moeten weten en daarom zijn de opmerkingen die Silvia Derks daarover maakte in de commissie ‘Ruimte, Economie en Bestuur’ van de gemeente Meierijstad zo waar. Geldt bovendien dat politici natuurlijk nooit met twee maten mogen meten. Oproepen tot het afzien van een onkostenvergoeding en vervolgens je eigen bijdrage aan de partijkas bestempelen als ‘goed doel’ om zo in aanmerking te komen voor belastingaftrek: Kom toch!

Een en ander speelde zich af in een week dat de politie rond hetzelfde thema in het nieuws was. Of het nou gaat om zeven dan wel vierentwintig grootverdieners laat ik in het midden, feit is dat er bij de politie mensen rondlopen die veel meer verdienen dan de ministersnorm adviseert en dat tegen de geldende opvattingen van tegenwoordig in.

Ik vrees dat dit niet alleen bij de politie optreedt. In de gezondheidszorg, bijvoorbeeld, waarvan de minister niet voor niets kort geleden vaststelde pas met meer geld te komen voor ouderenzorg wanneer slecht presterende verpleeghuizen efficiënter gaan werken. Het komt ook voor in het onderwijs en in de volkshuisvesting; daar zie je vergelijkbare problematiek. In de top extreem hoge salarissen, een veel te breed management, dure huisvesting…… Een beetje gezonde organisatie is zo tussen de tien tot twintig procent van het budget kwijt aan overhead, in genoemde sectoren vrees ik dat een verhouding fifty/fifty heel gewoon is.

Gaat het om die extreem hoge salarissen, kom ik te vaak het excuus tegen: “daar kunnen we weinig aan doen, de wet verbiedt het niet of voorziet er niet in.” Een dergelijke uitspraak is niet goed voor het vertrouwen in de politiek. Het ‘gewone huishouden’ met het gemiddelde inkomen en de hoge kosten voor huisvesting, gezondheidszorg en onderwijs en dus amper vrije koopkracht, betaalt te veel belasting door dergelijke maffe regeltjes en deze mensen snappen daar dus helemaal niets van. Bovendien, het gaat om een probleem dat al sinds de banken-crisis van de jaren tachtig bekend is, dus waarom voorzien die regels daar nog steeds niet in?

Zit bovendien nog een andere kant aan. Het zijn niet alleen rechtse mensen die gemakkelijk genoegen nemen met dergelijke extreem hoge inkomens. Ook zich links noemende mannen en vrouwen schikken zich zo nu en dan wel heel gemakkelijk in dit ‘noodlot’. Gebeurt dat in de overtuiging dat je er recht op hebt, zonder te beseffen dat daar heel veel mensen zwaar voor moeten betalen, direct, dan wel indirect? Is het die dommigheid? Is het die simpele opvatting van ieder voor zich en ……

Ik weet het niet precies; wat ik wel weet dat deze mensen het gevoel van maatschappelijke verantwoordelijkheid ofwel solidariteit geheel kwijt zijn geraakt en wanneer ik het heb over ‘graaiers’, ik het heb over dit soort lieden.

Heel bewust laat ik in bovenstaande verhaal het bedrijfsleven buiten beschouwing. Ook daar worden buitenproportionele bedragen verdiend, maar doorgaans is het dan wel verdiend op een manier die de belastingbetaler niet in directe zin hoeft op te brengen. Ligt dus een beetje anders.

Alhoewel, wie hebben de AMRO en de ING op de been gehouden?

Met vriendelijke groet,

Sjaak Zonderland