Speerpunt? De zorg natuurlijk!

Aan de vooravond van de verkiezingen voor de nieuwe gemeente Meierijstad een serie over de markante PvdA’ers uit Meierijstad. In deel 1 de Veghelse oud-fractieleiders Jan Poels en Willem Meuleman.

Hij voelde het onlangs wéér. Toen bezocht Jan Poels de ledenvergadering. Het ging daar, vooruitkijkend naar Meierijstad, over campagne voeren en verkiezingen. “Mijn bloed ging stromen”, zegt Poels, die eind dit jaar 88 wordt. “Ik zou zo weer mee willen doen. Langs de deuren, prachtig. Het lukt echter niet meer. Maar als de PvdA straks hier op de Markt gaat staan, of waar dan ook, dan wil ik erbij zijn.”

Bij zijn afscheid van de gemeenteraad in 1998 karakteriseerde partijgenoot Willem Meuleman hem als een bevlogen mens. Aan die bevlogenheid hebben de jaren nog niet geknabbeld. “Ik heb altijd iets willen betekenen voor de mensen die het zelf niet redden.”

Dertien jaar zat Poels in de Veghelse raad. Meuleman vijftien jaar. Voor de PvdA en in zijn laatste periode als fractieleider van Hart voor Veghel, de partij waarin sociaaldemocraten en andere progressieve krachten zich hadden verenigd. “Het raadlidmaatschap vergt veel tijd en vraagt heel veel geduld. Je moet openstaan voor geluiden uit de maatschappij. Geen loze beloftes doen. Niet gefrustreerd raken als je tegen een muur oploopt. Kijk na een aantal jaren maar eens om en stel dan vast wat er is bereikt.”

Weglopen

Poels groeide op in een katholiek gezin in Heerlen en kwam in 1966 naar Veghel. Hij stond aan de wieg van Vluchtelingenwerk, was actief vakbondsman, voorzitter van de ondernemingsraad van Mars, deed veel meer. “Een katholiek gezin ja. En zelf toch sociaaldemocraat in hart en nieren. Natuurlijk ben ik het niet met alles eens wat er nu landelijk gebeurt. Regeren met de VVD, het zou mijn keuze niet zijn geweest. Maar weglopen bij de PvdA, nee dat doe ik niet. De partij zit in mijn genen.”

Meuleman (58) denkt daar hetzelfde over. “Als iets me niet aanstaat, wil ik proberen dat van binnenuit te veranderen.” Hij is geboren en getogen in Hasselt, Overijssel, in een omgeving met sympathie voor de Gereformeerde Bond. Mannenbroeders strak in het geloof. Op zijn achttiende werd hij lid van de PvdA, die het linkse geluid in de gemeenteraad van SGP-stad Hasselt vertolkte.

Asfalt

In 1983 kwam Meuleman naar Veghel. Acht jaar later debuteerde hij in de raad. “In de beginperiode speelde het tracébesluit voor de A50. Weer een stuk asfalt erbij. Toch hebben we ons als PvdA daar sterk voor gemaakt. Het was een ontsluiting, heel hard nodig voor de Veghelse industrie. Zouden we tegen zijn geweest, zoals bijvoorbeeld de SP toen, dan zouden we tegen de vooruitgang voor Veghel zijn geweest.”

Tegenover dat asfalt stond ook behoud van groen. Poels herinnert zich dat hij tegen de bouw van museum Bevrijdende Vleugels aan de Vorstenbosscheweg was. De natuur moest blijven. Ze hebben er naderhand zelf bomen geplant. Dat PvdA-bos staat er nog altijd. En, trots: “Een van de allereerste dingen die ik in de raad kon regelen: een steunfonds voor mensen die het moeilijk hadden.”

Speerpunt

Ze blikken ook vooruit, naar Meierijstad. Waarvoor de PvdA zich moet inzetten? In koor: “De zorg”. Poels: “De regering heeft de rotzooi op het bordje van de gemeentes gegooid. Maar in Veghel hebben we de thuiszorg wél goed geregeld. Ik heb dat zelf ervaren, ik hoor het ook van anderen.”Meuleman ziet hier het voordeel dat je als landelijke partij hebt tegenover plaatselijke groeperingen. “Wij kunnen ervaringen uitwisselen, van elkaar leren, bij elkaar ideeën opdoen.”

Eens zijn ze het ook over een ander speerpunt. “De industrie is belangrijk voor Veghel. Denk daar niet te makkelijk over. Ik pleit niet voor enorme uitbreiding, maar investeer in behoud en beheer. Zorg dat de bedrijven niet weglopen”, aldus Meuleman, wiens naam in november weer op de PvdA-lijst zal prijken.